Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη διαχείριση των υδάτινων πόρων του Έβρου και η ανάγκη για ένα πραγματικό σχέδιο διάσωσης

 

Του Σπύρου Δέδογλου  

Η διαχείριση των διασυνοριακών ποτάμιων υδάτων, και ειδικά του Άρδα και του Έβρου, αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα για την ελληνική πλευρά, το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε να αντιμετωπίσει με στρατηγικό και βιώσιμο τρόπο. Παρά την ύπαρξη ξεκάθαρης ευρωπαϊκής νομοθεσίας, όπως η Οδηγία Πλαίσιο για τα Ύδατα (2000/60/ΕΚ), η οποία προβλέπει συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών για τη διαχείριση υδάτων ανά λεκάνη απορροής και όχι ανά κράτος, η ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποίησε ποτέ πλήρως το θεσμικό αυτό εργαλείο για να πιέσει τη Βουλγαρία σε μια σταθερή και δεσμευτική συμφωνία.

Η παλιά συμφωνία του 1964 για τα νερά του Άρδα έληξε τον Ιούλιο του 2024. Η μεταβατική συμφωνία που ακολούθησε, και η νέα πενταετής διακήρυξη του 2025, δεν λύνουν ουσιαστικά το πρόβλημα. Η Ελλάδα συνεχίζει να εξαρτάται από τη «διαθεσιμότητα» της Βουλγαρίας, χωρίς μόνιμους όρους, χωρίς μηχανισμούς ελέγχου, χωρίς προοπτική διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας ή ξηρασίας. Πρόκειται για πολιτική ολιγωρία που θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την αγροτική παραγωγή, αλλά και την ασφάλεια και το περιβάλλον.

Η πρόταση μου είναι σαφής: να επανασχεδιαστεί άμεσα το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (Ταμείο Ανάκαμψης), με στόχο να ενταχθεί ένα γενναίο πακέτο χρηματοδότησης για την υδροδομική θωράκιση του Έβρου:

1. Ανακαίνιση και αναβάθμιση όλων των υπαρχόντων  φραγμάτων, με πρώτο στο Θεραπειό  στον Άρδα, ,αλλά κα τα μικρότερα που υπάρχουν ,όπως Καλύβας, Λύρας, Προβατώνα, Καβησού  ώστε να αποθηκεύεται και να διανέμεται αποτελεσματικά το νερό.

2. Κατασκευή του μεγάλου φράγματος Δερείου, που θα δώσει οριστική λύση στο πρόβλημα των πλημμυρών στον Ερυθροπόταμο και θα εξασφαλίσει άρδευση για ολόκληρο τον κάμπο του Διδυμοτείχου μέχρι τη νότια κοιλάδα του Έβρου.

Αντί για ουσιαστικά έργα υποδομής, η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει 100 εκατομμύρια ευρώ για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο, προφανώς για επικοινωνιακούς και προεκλογικούς λόγους. Τι θα μπορούσε να γίνει με αυτά τα χρήματα;

• Νέο  ΚΙΧΝΕ στο Διδυμότειχο  για να ενσωματωθεί το υπάρχον ως νέα πτέρυγα στο γενικό νοσοκομείο που τόση ανάγκη το έχει.

• Πανεπιστημιούπολη στην Ορεστιάδα, που θα αναζωογονούσε την τοπική κοινωνία και θα συγκρατούσε νέους επιστήμονες στην περιοχή.

• Αρδευτικό έργο Τυχερού, που  εξαγγέλεται και ποτέ δεν γίνεται 

• Αναβάθμιση του συνοριακού σταθμού Κήπων, ο οποίος θυμίζει τρίτο κόσμο και ντροπιάζει τη χώρα.

Και πάλι θα περίσσευαν χρήματα για συντήρηση αγροτικών δρόμων, σχολείων και έργα πρόληψης φυσικών καταστροφών.

Η Θράκη και ειδικά ο νομός Έβρου δεν χρειάζονται άλλες διακηρύξεις και επισκέψεις υπουργών με φωτογραφίες. Χρειάζονται ένα ενιαίο, στρατηγικό σχέδιο διάσωσης με ουσιαστικές επενδύσεις, όχι διχοτόμηση σε δήθεν «περιφερειακές ενότητες» που απλώς ανακυκλώνουν την εγκατάλειψη.

Απαιτείται πολιτική βούληση, τεχνικός σχεδιασμός και αξιοποίηση του ευρωπαϊκού δικαίου — όχι  περιστασιακή διαχείριση με  όρους επικοινωνίας γιατί ο Έβρος εκπέμπει SOS 

Τυχερό 26-7-2025 

Σπύρος Δέδογλου 

Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ